ΟΝΟΜΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΚΩΝΑΣ - ΦΑΡΣΟΣ
ΗΜ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 9 Μαΐου 1952  
ΘΕΣΗ: Τερματοφύλακας
     
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ: ΕΝΠ 1967-75
  ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΧΝΑΣ 1977-78
     
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ 1976-77
  ΟΛΥΜΠΟΣ Ax. 1978-79
    ΟΝΗΣΙΛΟΣ Σ. 1988-90  
    ΕΝΠ 1981-97 ΒΟΗΘΟΣ & Β' ΟΜΑΔΑ
      1996-97 Α' ΟΜΑΔΑ
       
 

 

Ο γνωστός σε όλους μας Φάρσος ξεκίνησε την καριέρα του το 1967. Σε ηλικία μόλις 16 χρόνων αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α’ ομάδα της αγαπημένης του Ένωσης. Την περίοδο 1968-69, τη χρονιά που η Ένωση κέρδισε την άνοδο της στα μεγάλα σαλόνια ο Φάρσος αγωνίστηκε σε 11 συνολικά αγώνες και γεύτηκε τη χαρά της κατάκτησης του μοναδικού τίτλου στην ιστορία της Παραλιμνίτικης ομάδας. Αυτόν της πρωταθλήτριας Β’ Κατηγορίας.

Συνέχισε να είναι από τους πρωταγωνιστές της ομάδας στις δύσκολες πρώτες χρονιές στην Α’ Κατηγορία όπου η ομάδα μαχόταν για να κρατηθεί στην κατηγορία των μεγάλων. Το καλοκαίρι του 1973 αγωνίστηκε στον τελικό του «Ασλανίδιου» Τουρνουά στην κατεχόμενη Λύση όπου η ΕΝΠ κατέκτησε το βαρύτιμο κύπελλο.

Το 1978 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε νεαρή ηλικία. Ήταν μόλις 26 χρόνων με τελευταίο σταθμό της καριέρας του τον Εθνικό της Άχνας. Σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής ήταν η απόκρουση πέναλτι στον αγώνα με την ΑΕΛ την περίοδο 1969-70, με την οποία βοήθησε τα μέγιστα την Ένωση να παραμείνει στην κατηγορία.

Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου από το 1979 μέχρι το 1981. Από το 1981 μέχρι και το 1997 θήτευσε για πολλά χρόνια προπονητής της Β’ Ομάδας και αρκετές φορές Βοηθός προπονητής της Ένωσης. Το 1997 ανέλαβε την Α’ ομάδα μετά τη φυγή του Γκερτ Πρόκοπ, όπου υπό την καθοδήγηση του η Ένωση πέτυχε την ιστορική πρώτη της νίκη στο νεόκτιστο εκείνη την εποχή Δημοτικό στάδιο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Λευκωσίας.

Ήταν από τους πρώτους πετοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές που είχαν την τύχη να βοηθήσουν την ένταξη της ομάδας στις αντίστοιχες ομοσπονδίες. Η ταυτότητα του Φάρσου ως πετοσφαιριστή φέρει τον αριθμό 1.

Είναι διπλωματούχος προπονητής, διαιτητής και παρατηρητής ποδοσφαίρου και από τους λίγους, ίσως ο μοναδικός, που πέρασε από όλα τα πόστα της αγαπημένης του ομάδας. Υπήρξε ποδοσφαιριστής, πετοσφαιριστής, καλαθοσφαιριστής, προπονητής και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Ως προπονητής πέρασε κι από τις ομάδες της Αναγέννησης Δερύνειας, του Όλυμπου Ξυλοφάγου και του Ονήσιλου Σωτήρας.